منشورِ دُزدانِ جنبش انقلابی مردم

رژیم جنایتکاراسلامی به اعتراضات شبانه روزی مردم با کشتار بیش از ٥٠٠ نفر (از جمله قتل حدود صد و سی کودک و نوجوان)، سرکوب، ضرب و شتم، شکنجه و دستگیری ده ها هزار نفر در سراسر کشور و اعدام چندین معترض دیگر پاسخ داد. تعقیب و دستگیری معترضان، دانشجویان و دانش آموزان، روشنفکران، زنان مبارز، فعالان کارگری، بازنشستگان، هنرمندان و غیره همچنان ادامه دارد. مسموم کردن عمدی شمار زیادی از دانش آموزان و دانشجویان در نقاط مختلف کشور، خواه به صورت مستقیم توسط نیروهای رسمی رژیم صورت گرفته باشد و خواه «آتش به اختیاران» رژیم، «ابتکار» این جنایت کثیف را در دست داشته باشند، همۀ نگاه ها را متوجه رژیم کودک کش کرد و شمار زیادی از مردم آن را بخشی از سیاست ارعاب و هراس افکنی رژیم به حساب آوردند. جلوگیری از برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی زن و دستگیری شماری از مردم در این رابطه طی روزهای گذشته ادامۀ همین سیاست سرکوب است که طی ٤٤ سال ادامه داشته است.
اگر رژیم جمهوری اسلامی قاتل مهسا و صدها تن دیگر است و جنبشی را که قتل فجیع مهسا دامن زد به خاک و خون کشاند و هنوز می کشاند عده ای دیگر مانند رضا پهلوی و شرکایش که خود از همان طبقۀ اجتماعی قاتلان مهسا و خدمتگزاران آن طبقه، یعنی از سرمایه داران بزرگ و سرکوبگران نظامی اند و با صدها رشته به سرمایه و نهادهای سرکوبگر و امنیتی رژیم ساقط شدۀ پهلوی و نظام سرمایه داری جهانی و سازمان های اطلاعاتی آن متصل هستند اکنون با تلاش برای دزدیدن نام و خاطرۀ مهسا و جنبش «زن، زندگی، آزادی» که با یاد او عجین است می خواهند جنبش مردم را تصاحب کنند و آن را به نردبانی برای صعود به قدرت و استثمار و غارت وسیع تر کارگران و دیگر توده های رنج و کار، مبدل سازند.
آری دار و دستۀ رضا پهلوی و پنج تن خادم او که برای مقابله با جنبش انقلابی مردم با دزدیدن نام و خاطره مهسا و سرقت مفهوم منشور از نیروهای مخالف مترقی رژیم، ورق پاره ای سرهم بندی کرده اند، چیزی جز سارقان جنبش مردم نیستند: راهزن دسترنج توده های کارگر و زحمتکش به لحاظ اقتصادی، و راهزن جنبش انقلابی مردم به لحاظ سیاسی، برای دستیابی به قدرت و استثمار و غارت بیشتر. اینان دُزدانِ نام و خاطرۀ مهسا و جنبشی هستند که خون مهسا آن را آبیاری کرد، جنبشی که کوچکترین ربطی با باند رضا پهلوی و باندهای دیگر این بورژواهای حقیر اپوزیسیون و حتی احزاب کمتر آبروریختۀ بورژوائی ندارد. بی گمان رژیم جمهوری اسلامی دشمن اصلی و مستقیم کارگران و زحمتکشان است.
در تمام مواد به اصطلاح منشور رضا پهلوی و خادمان او یک کلمه در بارۀ مسایل اقتصادی و اجتماعی کارگران و زحمتکشان، یعنی حدود ٩٥ درصد جمعیت کشور وجود ندارد. تلاش به اصطلاح سیاسی این دار و دسته اساسا تشبث به دولت های خارجی برای اخراج سفرای رژیم و وابستگان او و جلب حمایت آن دولت ها از منشور آنهاست. منشوری که مدعی است با «معجزۀ» تشکیل مجلس مؤسسان «بر اساس انتخابات آزاد» نظام جدیدی که منتخب مردم باشد بر سر کار آورد، نظامی که سپاه پاسداران «منفور» را منحل کند و با حفظ ارتش «محبوب» و ادغام نیروهای «متخصص» سپاه که عدم دخالتشان در جنایات رژیم اثبات شده و نیز با حفظ دستگاه اداری و امنیتی موجود – همان کاری که جمهوری اسلامی کرد- یوغ سرمایه را بر گردن مردم محکم تر و هشیارانه تر استوار سازد و قدرت های تصمیم گیری و سلطه بر منابع کشور را از بورژوازی بوروکرات – نظامی و مذهب حاکم به بورژوازی اپوزیسیون و یا «ترجیحاً» به بخش سلطنت طلب آن منتقل کند.
کارگران و زحمتکشان ایران و نیروهای مدافع آنان در عین مبارزۀ همه جانبه با رژیم حاکم، بویژه در عرصۀ سیاسی و تشدید آن، باید در مقابل توطئه های مختلف بورژوازی اپوزیسیون، که دار و دستۀ رضا پهلوی یکی از آنهاست، کاملا هشیار و گوش به زنگ باشند و با افشای دقیق حرکات آنان مانع شکل گیری نقشه های پلیدشان گردند.

،۲٠ اسفند ۱۴۰۱،۱۱مارس۲٠۲۳