در همین تناسب قوا ادامه حاکمیت این رژیم را باید غیرممکن کرد! تردیدی وجود ندارد، فاز جدیدی از گسترش و تعمیق انقلاب بزرگ اجتماعی و تحول بخش زنان، نسل جوان و کارگران و مردم تشنه آزادی در ایران رقم خورده است. جمهوری اسلامی حاصل جنایتهای سه سال قبل و ١٥٠٠ جانباخته و هزاران بازداشتی و زندانی آبانماه ٩٨ را درو کرد. روزهای اخیر هفته آخر آبانماه، از بیست و چهارم تا امروز بیست وهفتم آبانماه محله و شهر و خیابان و دانشگاه و مدرسه و مراکز کار و آرامستانها صحنه نبرد و مبارزه و مشت گره کردنها و حمله به بعضی مراکز دولتی و حمله به خانه اولیه مسکونی خمینی بنیانگذار این سیستم فاسد و سفاک و گسترش تظاهرات و اعتصابات و متینگهای پرشور است. تردیدی نیست جمهوری اسلامی به شدت در تنگنا قرار گرفته است.
در مقابل چشم جهانیان لحظه لحظه شکست و استیصال و سوق یافتن جمهوری اسلامی به طرف سرنگونی توسط مردم بپاخاسته ایران را شاهدیم. آیا تردیدی هست که این رژیم فلج است و گام به گام به طرف از دست دادن کنترل اوضاع میرود؟ اگر در مشاهده این واقعیت شریک باشیم، آنوقت سئوال همین امروز مقابل رهبران جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی رادیکال و نیروهای چپ و کمونیست و سازماندهندگان همین خروش انقلابی و مبتکرانه در سراسر ایران اینست؛ همین الان و در این تناسب قوا چگونه میتوان ادامه حکومت کردن برای جمهوری اسلامی را غیر ممکن کرد؟ به نظرم در این راستا به فوریت میتوان گامهای موثری را برداشت. از جمله:
١- گسترش اعتصابات کارگری: این پدیده کمر رژیم استثمار و تبعیض و جهل و خرافه را میشکند و این فرض عمومی است. در مدت زمان بیش از دوماهه خروش انقلابی اخیر موارد متعددی از اعتصابات کارگری و مشخصا اعتصاب روزهای اخیر کارگران ذوب آهن و به دنبال در عسلویه بسیار امید بخش است. اما توقع اینست رهبران آگاه و سوسیالیست جنبش کارگری مبتکرانه موانع گسترش موثر اعتصابات کارگری را در این دوره تاریخی مبارزه مردم ایران از سر راه بردارند. آگاهی و تجربه و اکنون شرایط مساعد برای خنثی کردن محدودیتها و موانع کنونی وجود دارد و باید اقدام کرد. حضور قدرتمند جنبش کارگری با اعتصابات و ابتکارات خلاقانه مبارزاتی لازمه پیشروی و پیروزی تحول انقلابی عظیمی است که سرایستادن ندارد. این مسئله لازمه تامین رهبری کارگری و کمونیستی انقلاب جاری در ایران است.
٢- کنترل محله و خیابان: تظاهرات خیابانی و اعتراضات محله محور این مدت دو تاکتیک موثر ابراز وجود مبارزاتی و اجتماعی و ادامه کاری قدرتمندتر انقلاب جاری است. چند روزه اخیر آبانماه این دو شیوه درهم تنیده مبارزاتی با اقتدار بیشتر عرصه را بر دم و دستگاه و مزدوران جمهوری اسلامی تنگ کرده اند. خیلی وقتها محله و خیابان در کنترل مردم معترض است. اکنون وقت آنست با خلاقیت و ابتکار محلات و خیابانها را تحت کنترل گرفت. به ویژه همبستگی و اتحاد مردم محله، تحت هدایت ارگانها و نهادهای برخاسته از درون اتحاد و مبارزه میتواند به کنترل محلات منجرشود. کمیته محلات و کمیته و یا نهاد سازماندهی تظاهراتها و اعتراضات همین الان و در این تناسب قوا از نهادهای مناسب و جوابگو در این شرایط هستند.
٣- مجامع عمومی و شوراها را بسازیم. با تغییر هرچه بیشتر تناسب قوا، بی تردید، شرایط برای اتحاد و همبستگی وسیع در سطح مراکز کار، در محلات، در دانشگاه و مدرسه، در صفوف جنبش کارگری و در جنبشهای اجتماعی رادیکال و عرصه های متنوع مبارزاتی فراهم تر است. این اتحاد و همبستگی تشکل و ارگان اعمال اراده مستقیم کارگری و توده ای را میطلبد. ما برای بیرون کردن محلات و شهرها از کنترل جمهوری اسلامی و درعین حال اداره امورمحله و شهر به فوریت ایجاد شوراها را باید در دستور کار بگذاریم. در این راستا با ابتکار و روشن بینانه به طور عاجل باید اقدام کنیم.
٤- وسعت گرفتن اعتصابات در سراسر کشور. علاوه بر اعتصابات کارگری گسترش اعتصابات، تحصن و ابتکارات مبارزاتی متنوع در دیگر بخشها و اقشار جامعه در همراهی با تظاهراتها و اعتراضات جاری جایگاه بسیار مهمی دارند. اعتصاب در دانشگاهها و مدارس و ادارات و در میان فرهنگیان و معلمان و رانندگان و اکنون حتی در میان بخشهایی از بازاریان به طور جدی به هم بافنده کل پتانسیل عظیم اعتراضی علیه جمهوری اسلامی و در مسیر پایان دادن به حاکمیت سیاه این رژیم است. این روند مبارزاتی را باید تقویت کرد. به اعتصابات در میان بخش های مختلف جامعه باید دامن زد. ترکیب تظاهراتها و متینگهای اعتراضی با اعتصابات کارگری و اعتصابات دیگر بخشهای معترض جامعه بخش مهمی از وارد کردن ضربه نهایی به جمهوری اسلامی است.
علاوه بر اقدامات بالا در پیش گرفتن تاکتیکها و شعارهای مبارزاتی بسیج گر و توده ای و مقابله با زهر تفرقه افکنی ملی و مذهبی در صفوف هم بسته مردم و مقابله با طرح و توطئه های اپوزیسیون راست و نهایتا گسترش و تحکیم همبستگی شبکه های مبارزاتی کارگری و توده ای گامهای مهم دیگر در مسیر تعیین تکلیف نهایی با جمهوری اسلامی است. در یادداشت دیگری به این جنبه ها هم میپردازم.
١٨ نوامبر ٢٠٢٢