(در حاشیهُ سنگ مزار یک قربانی) جنبش مردم جان بلب رسیده در ایران علیه حاکمیت سیاه اسلامی بحق توجه دوست و دشمن در سرتاسر دنیا را بخود جلب کرده است. در این راه تاکنون جوانان زیادی نیز قربانی شده اند. نیکا شاه کرمی، دختر بسیار جوان و پرشوری که قربانی سبعیت اسلامی شد، یکی از این عزیزان است. چندروز قبل عکسی حاوی صحنه ای دلخراش توجهم را بخود جلب کرد: سنگ قبر مزار نیکا شاه کرمی. براین سنگ قبر نوشته اند: فرزند ... (فقط اسم پدر برآن حک شده است و نامی از مادر برده نشده است).
نیکای عزیز متاسفانه از دست رفت، اما اسم مادرش نیز غایب است. این نوشته درد دلی در اینمورد، و البته تلاشی برای پرداختن به فرهنگی ست که یکی از پایه های وجود و تداوم حاکمیت سیاه و ننگین جمهوری اسلامی بوده و هست.
جنگ علیه حاکمیت اسلامی
جنبش اعتراضی و وسیع مردمی کنونی در ایران، یکی از روشنترین و صریحترین حرکتهای اجتماعی تاریخ معاصر ایران، علیه کلیت حاکمیت اسلامی و قوانین و فرهنگ و محدودیتهایی ست که در دورهُ 44 سالهُ اخیر به اوج خود رسید. مردم، بحق، بیزار و خسته اند و دیگر نمیخواهند شاهد پرپر شدن زندگی و نشاط کل جامعه، از جمله جوانان و زنان باشند. این تحول و پیشرفتی بسیار بزرگ در صحنهُ سیاسی و نیز تاریخ ایران است. پیروزی در این جنبش، صرفا سرنگونی این رژیم نیست. این جنبش، برای بازگرداندن شان و حرمت و ارزش انسان در تمامی جوانب زندگی جامعه براه افتاده است. یعنی، حتی اگر این رژیم به زباله دان تاریخ هم ریخته شود، تلاش و کوشش جامعه برای بازگرداندن ارزشهای انسانی نمیتواند و نباید یکروزهم تعطیل شده و بتاخیر بیافتد. اتفاقا سرنگونی این رژیم نقطه آغاز این جنب و جوش اجتماعی برای تعریف و تثبیت ارزش و جایگاه انسان خواهد بود. جنبش کنونی سراغازی برای متحول کردن کل جامعه، برای احقاق حقوق و آزادیهای فردی، برای بازنگری عمیق در مورد جایگاه و حصور و حدود انسان و تواناییها و ارزشها و از جمله متحول کردن نگرش جامعه به موقعیت و ارزش و جایگاه زن در دنیای امروز است.
جامعه ایران نیازی جدی به بازنگری و بازتعریف شان انسان، حقوق انسان، آزادیهای فردی، و از اینها بیشتر و اساسیتر پرداختن به موقعیت و ارزش زن دارد. حاکمیت اسلامی کنونی با تدوین و اجرا و تحمیل قوانین اسلامی عهد بربریت، تعریف از زن را به حیطهُ کاملا اسلامی، و در حقیقت به دوران بی ارزشی و بردگی زن، سوق داد و کمک کرد تا بخشی از فرهنگی که در خود جامعه و در میان تفکرات و دیدگاهها و حتی زندگی روزانهُ جامعه بود را تثبیتتر و قانونی تر شود. مبارزه علیه و تفوق موفقیت بر رژیم اسلامی و رسیدن به پیروزی بدون پرده برداشتن از کلیه جوانب این نوع طرز برخورد و تفکر در جامعه و زدودن کامل آنها، امکانپذیر نیست. جامعه ما بر لبهُ تحولاتی بزرگ قرار گرفته و خواهان تغییراتی بنیادی ست. این تغییرات بدون دورانداختن و زدودن تمامی شائبه های دخالت اسلام و فرهنگ اسلامی در زندگی جامعه شانسی برای ایجاد جامعه ای مدرن و امروزی ندارد و نخواهد داشت.
سنگ قبر نیکا و غیبت نام مادر
وقتی نگاهم به سنگ قبر نیکا افتاد جدا از حس سنگین اندوه از دست دادن این دختر خیلی جوان و پرشور، متوجه شدم اسم مادرش بر روی ان قید نشده و تنها اسم پدر را میتوان مشاهده کرد. این اولین موردی از این نوع نبوده و همه ما شاهد وسعت وجود چنین مواردی در سطحی وسیع هستیم و بوده ایم و تاکنون در لابلای فرهنگ مسلط مردسالاری اسلامی چنین مواردی پشت گوش انداخته شده و یا بفراموشی سپرده شده اند.
مادر نیکا، هم بعنوان یک انسان، هم شریک زندگی پدر نیکا، و مهمتر بعنوان یک مادر، که دلسوزی و تلاش شبانه روزی ایشان و همه مادران دیگر برکسی پوشیده و پنهان نیست، اگر نه خیلی بیشتر ولی حداقل باندازه پدر نیکا برای پرورش و رسیدگی به جگرگوشه اش سختی کشیده، در تمامی لحظات زندگی نیکا شرکت و نقش داشته است. سالها با امید به ساختن آینده ای خوب و سالم و شاداب در تمامی گامهای کوچک و بزرگ وی نقش و حضورداشته است. همراه پدر نیکا تمامی سختیها و چالشهای بزرگ کردن یک دختر در ایران را بدوش کشیده است. از دست دادن نیکا قطعا بیشترین ضربه روحی را به مادرش رسانده که تا آخر عمر همراه وی خواهد ماند. مرگ نیکا، مرگ شادی و نشاط در زندگی مادرش است. پس چرا در آخرین وداع با جگرگوشه اش بایستی بفراموشی سپرده شده و نامی از وی برسنگ قبر جگرگوشه اش قید نشود؟
در مورد پدر نیکا، شکی در مورد دلسوزی وی، و تلاشش برای بزرگ کردن نیکا در میان نبوده و نیست و بدون تردید همراه مادر زیر تمام سختیها و ناملایمات زندگی رفته و تلاش کرده است تا بتواند یک زندگی برای جگرگوشه اش تامین کند. و بحق، اسم وی بر روی سنگ قبر جگرگوشه اش، نیکا حک شده است. بحث بر سر رفتاری ست که با مادر این عزیز از دست رفته شده است. چرا بایستی نقش مادر اینگونه و اینقدر حاشیه ای تلقی شود؟
تلاش نیکا و همه جوانان وعزیزان جان برکفی که امروز با دست خالی بجنگ نیروهای تا دندان مسلح مدافع سیاهی و تباهی جامعه برخاسته اند، برای برچیدن و خلاصی از چنین فرهنگی بوده و هست. تلاش برای سرنگونی رژیم حاکم مدافع و مبلغ این فرهنگ، برقراری جامعه ای ست که ارزش و شان برابر انسانها در آن مبناست. ادامه راه نیکا و تمامی عزیزان، بویژه زنان و جوانان حق طلبی که در این راه قربانی میشوند، تقدیر از همه عزیزانیکه در این راه جان خود را فدا کرده اند، و تضمین اینکه دنیایی خواهیم ساخت که دیگر لازم نباشد نسلهای آینده برای برخورداری از ابتدایی ترین حق انسانی خود جان عزیزان بیشتری را فدا کنند، تضمین پیروزی و جامهُ عمل پوشیدن به خواسته های نیکاهای جان فدا کرده، مستلزم جاروکردن تمامی شائبه ها و جوانب حضور و تسلط فرهنگ اسلامی ریشه دوانیده در همهُ عرصه های زندگی ست. اولین گام برای تضمین رسیدن به این پیروزی، جارو کردن کامل رژیم اسلامی و تمامی قوانین آن است.
باشد تا با برقراری جامعه ای که برخورداری برابرانسانها از ابتدایی ترین حقوق فردی، و زدودن تمامی جلوه های حضور نابرابری جنسی و بی ارزشی زنان، دین خود در برابر تمامی عزیزان از دست رفته را ادا کنیم.
زنده باد یاد نیکا و تمامی عزیزانی که گل عمر تازه شروع کرده شان بدست نیروهای مدافع سیاهی و تباهی پرپر شد.
مرگ بر جمهوری اسلامی ضدزن و مدافع بی ارزشی انسان
زنده باد آزادی و برابری
27 اکتبر 2022