خدامراد فولادی: معترضان چه می خواهند؟

چراکه در رژیم های استبدادی سیاست ِ حاکم تعیین کننده ی وضعییت ِ اقتصادی و معیشتی ِ اکثرییت ِ اهالی، و تغییر ِ وضعییت ِ اقتصادی و معیشتی مشروط و وابسته به تغییر ِ حاکمییت ِ استبدادی است. این خود ِ رژیم است که می خواهد به اعتراضات ِ عمومی وجهه ی صرفن اقتصادی بدهد. در حالی که مطالبه و خواست ِ اصلی و محوری ِ تمام ِ اعتراض های چند دهه ی اخیر بدون ِ استثنا نابودی ِ استبداد ِ حاکم و برقراری ِ فوری و بی قید و شرط ِ دموکراسی و آزادی های سیاسی است. بدون ِ برقراری ِ بی قید وشرط ِ آزادی ِعقیده و بیان ، هر امتیازی هم اگر داده شود موقتی بوده و به زودی با آرام شدن ِ اوضاع به نفع ِ استبداد، پس گرفته خواهد شد و تعداد زیادی از معترضان برای عبرت ِ جامعه دستگیر و زندانی و اعدام می شوند. هرکس غیر از این بگوید و بنویسد و مطالبه ی اصلی را دگرگونه سازد، بدون ِ شک آگاهانه یا نا آگاهانه درخط ِ رژیم و خواهان ِ بقای آن است. در شرایط ِ کنونی ِ این جامعه شعار ِ محوری و پیوند دهنده ی اعتراض های میلیونی شعار ِ دموکراتیک ِ « ما همه با هم هستیم » است که یک شعار ِ کاملن عمومییت دار و جهت دار ِ سیاسی با رویکرد و مفهوم ِ دموکراسی خواهانه است. « ما همه با هم هستیم » ِ کنونی، راهگشای گذار از استبداد ِ قرون ِ وسطایی و تحقق ِ دموکراسی و دیگر مطالبه هاو حق وحقوق ِ پایمال شده وبه تاخیر افتاده ی تاریخی ِ ما ایرانی ها توسط ِ استبداد ِ حاکم است. برقرار باد دموکراسی ِ دورانی، برقرار باد آزادی ِ بی قید و شرط ِ اندیشه و بیان.