بازگشت ِ لنین؛ عوام فریبی یا تجلیل؟

در برخی شهرهای دیگری که توسط ارتش روسیه اشغال می شود، موارد مشابهی دیده می شود.

Henichesk یک شهر کوچک ۲۰ هرازنفری است. تا زمان حمله پوتین بود. این شهر دارای یک خانه فرهنگ، یک نوار طولانی ساحل و یک هتل بوده است.

به نظر می رسد قرار است این شهر به زودی به بخشی از “جمهوری خلق خرسون” تبدیل شود. رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی می گوید، مسکو در حال برنامه ریزی برای برگزاری رفراندوم ساختگی استقلال در استان یا استان جنوبی احتمالا در اوایل روز چهارشنبه است.

بیشتر مردم این مناطق روس زبان هستند.

در سال ۲۰۱۴ زمانی که طرفداران غرب با کمک های آمریکا دولت را سرنگون و قدرت را در دست گرفتند، جدایی طلبان در این دو منطقه حکومت مرکزی را نپذیرفتند. رأی گیری در شهرهای دونتسک و لوهانسک برگزار و هر دو به «جمهوری خلق» تبدیل شدند.

از آن زمان جنگ سختی در این مناطق شروع شد و ارتش کی ف حمله کرد.

در Henichesk مثل سایر مناطقی که تحت تسلط ارتش روسیه در می آید، قدرت های طرفدار کی ف فرو می ریزند و قدرت های طرفدار روسیه بر روی کار می آیند. زبان روسی دوباره برقرار می شود. مقامات محلی برکنار و مقاماتی که وفادار به روسیه هستند جایگزین آن ها می شوند. رسانه های غربی همه ی این اتفاقات را در سه کلمه خلاصه می کنند: کشتار، ویرانی و تجاوز جنسی به زنان. رسانه های روسی در غرب ممنوع شده اند و نمی توان روایت های طرف مقابل را شنید. جریان اطلاعات کاملا یک طرفه است.

روزنامه ی آبزرور از قول «ساکنان این مناطق» نوشته است: یک کمپین تمام عیار برای محو هویت ملی اوکراین صورت گرفته است. پرچم های اوکراین از ساختمان های مدنی برچیده شده است. در ملیتوپل معلمان مجبور به استفاده از زبان روسی و آموزش برنامه درسی مدارس کرملین هستند. مقامات گفته اند که برخی ممکن است نیاز به “بازآموزی” در کریمه داشته باشند. واحدهای “پلیس نظامی” روسیه ادبیات و کتاب های درسی اوکراین را نابود کرده اند. آبزرور این اقدامات را با اقدامات نیروهای شوروی در «لهستان اشغالی»، کشورهای بالتیک و بقیه ی اروپای مرکزی در سال ۱۳۹۳ مقایسه کرده است. اما این مجله زیاد دور رفته است. در همین نزدیک تر، در خود این مناطق، تجربه ی تازه تری وجود داشته است. شاید همان کسی که آبزرور با او مصاحبه کرده است خودش این تجربه را به چشم هم دیده باشد.

اوکراین بعد از پیروزی در «انقلاب میدان»، فقط مجسمه های لنین را نابود نکرد، در سر تا سر اوکراین، هر نشانه ی پیروزی ارتش شوروی در جنگی که آن ها «جنگ کبیر میهنی» می خوانند – جنگ جهانی دوم – در همین Henichesk و دیگر مناطق تخریب شد، برای مردمی که آن ها را در سر در خانه ها و پشت بام ها و مغازه ها و مکان های عمومی به نمایش می گذاشتند قانون مجازات تصویب کردند، به جای آن نشانه ها، مجسمه های فاشیست های معروف به نمایش در آمد و خیابان ها به نامشان شد، زبان روسی ممنوع شد و روس زبانان مجبور به محاوره و درس خواندن به زبان اوکراینی شدند. حزب کمونیست اوکراین که دومین حزب بزرگ این کشور بود، ممنوع و سرکوب شد، کمونیست ها تحت تعقیب قرار گرفتند.

مشخص نیست بازگشت مجسمه ی لنین کار ارتش روسیه برای عوامفریبی آن هم از طریق مردی است که ولادیمیر پوتین همیشه با او دشمنی کرده است، یا کمونیست ها و انقلابیونی که علیرغم آن که در این سال ها سرکوب شدند، اما از بین نرفتند و همچنان از لنین تجلیل می کنند.

ابزرور از قول «یکی از ساکنان» نوشته است: انگیزه آنها کاملاً شفاف است. آنها سعی می کنند احساسات نوستالژیک مردم را تحریک کنند. مردم ما در زمان حال زندگی می کنند و آینده ای بسیار واقعی و موفق دارند. اما اشغالگران نمی فهمند. بنابراین، نمایش اتحاد جماهیر شوروی تا زمانی که نیروهای مسلح اوکراین قلمرو ما را آزاد نکنند، ادامه خواهد داشت.

نیمی از حرف های این ساکن Henichesk می تواند حقیقت داشته باشد. اما اگر ارتش روسیه برای تحریک نوستالوژی مردم شهر هم این مجسمه را دوباره در برابر شورای شهر قرار داده باشد، باید پذیرفت که لنین در سرزمین های اتحاد شوروی سابق هنوز آن قدر محبوب است که متجاوزان هم برای جلب محبت و مشروعیت و آسان تر حکومت کردن، به مجسمه های او پناه می برند.
اخبار روز