رژیم جمهوری فاشیست اسلامی مرتجع تجسم واپسگرائی، تباهی، تیره روزی و قتل و ترور زندان و اعدام «قرآن و شریعت سدی است بر سر راه پیشرفت و ترقی» این آخوند که اسماعیل مقری امام جمعه نیشابور است، می‌گوید تغییر دین ایرادی ندارد ولی اگر قرار است تغییر دین علنی شود و نگاه مردم به ! دستگاه آخوندی و دکانداران دین عوض شود آن وقت است ،که آخوند مقری می‌گوید: می‌کُشیم! خوب هم می‌کُشیم
!راست میگویند
این برگزیدگان واپس مانده ترین لایه های جامعه که میراثخوار مناسبات مادون سرمایه داری اند، البته هرگز از «چنین موقعیت ممتازی» یرای پیشگیری از پیشرفت کشور برخوردار نبوده اند. این واپسیگرایان که هستی شان در تضادی بنیادین با تحولات دو سده گذشته بوده، پیوسته خواسته اند جامعه را به عقب کشند، این ستیزندگان با کاروان تحول فکر و فرهنگ که همواره آرزو داشته اند احکام و قوانین 1400 سال پیش را مبنای مناسبات اجتماعی قرار دهند؛ این بیگانگان با تجدد و ترقی که همواره با هر آنچه نشان از آزدگی و نوآوری داشته سر دشمنی داشته اند، از همان روزهای نخستین که در ایران به قدرت رسیدند در پی آن بودند که ایران را سراسر اسلامی کنند و جامعه صدر اسلام را برپاسازند. اگر در آغاز برنامه شان را سربه سر پیاده نکردند، از آن روی بود که شرایط مساعد نبود و جنبش ترقی خواهانه قدرتمندی پیشارویشان بود.
این بیگانگان خودی یا خودی های بیگانه گمان داشتند که شرط لازم چیرگی بر جامعه و تغییر چهره آن، در هم شکستن آن جنبش است. چنین نیز کردند. تا توانستند نیروهای بالنده جامعه را به بند کشیدند و از بین بردند و از کشور بیرون راندند. سپس به جان جامعه افتادند. چه تجاوزها که نکردند، به چه جنایت ها که دست نزدند، چه ویرانه ها که نیافریدند تا حکومت اسلامی را استوار سازند و به سوی آرمانشهر ارتجاعی شان تازند. جامعه گر چه بر اثر زخم های ژرف نشسته بر جانش، یک چندی از نا افتاد، اما زنده بود و پویا و زاینده، از حرکت ولو حرکتی اندک باز نایستاد. از ایستادگی در برابر بیگانگان کهنه پرست نیز ریشه دارتر و تنومندتر از آن بود که در این تند باد تاریخ از جا کنده شود و در برابر این ناهمزادان با زمان و این موجودات عجیب الخلقه بیرون آمده از گور قرون اعصار قالب تهی کند. نرم نرمک به میدان آمد.
اما جامعه دیگر آن جامعه بیش از چهل سال نیست. ترس رخت بر بسته است. روحیه باختگی نیز، مردم اعتماد بنفس بیشتری یافته اند و به قدرت آگاهی تضاد بنیادین شان با حاکمان روز به روز آشکارتر شده است و تحمل ناپذیرتر، و این در میان جوانان جامعه بارزتر است که بی پروا و آشکارا دست رد به سینه حکومت اسلامی میزنند و به فرهنگ بیگانه اش گردن نمی نهند. اینها نیروی اصلی حرکت های اعتراضی مردمی ای بوده اند که در جریان دی ماه 96 و آبان 98 و اعتصابات و اعتراضات کارگری و معلمان و فرهنگیان و بازنشستگان و زنان بارها به اشکال گوناگون ، در بیشتر کلان شهرهای ایران و پایتخت پدیدار شده و ادامه دارد. دیگر به سادگی حاضر نیستیم تن به قوانین ارتجاعی و استثمار و تمایلات حکومت خودکامه تان دهیم که در قرن بیست و یکم و هزار سوم خواب زندگی قرن ششم را برایمان دیده است.
در جهانی که با بحران بزرگ روبروست و مسائلی بزرگ، در جهانی که شتابان در راستای تحول و پیشرفت راه می سپارد و جامعه های انسانی هر روز گام های بلندتری به سوی آزادی و برابری و رفاه برمیدارند، متاسفانه جامعه ما در اشغال نیرویی است که جز
حفظ حاکمیت ننگین خویش و مصلحت نظام کثیف و فاسد به چیزی نمی اندیشد و بدین ترتیب ایران را به ویرانی و تباهی کشانده اند. به قهقرا و
به لبه پرتگاه
لینک فیلم یوتیوپ
20 فوریه 2022