ارزیابی بسترهای سیاسی و اقتصادی اعتصاب نفتگران؛ دو قطبی شدن جامعه ایران بعد از انتخابات 1400 و تقابل یک اکثریت 64 درصدی (52 درصد تحریم و 14 درصد رای سفید) با یک اقلیت 30 درصدی، شکل گیری الیگارش ها و تعمیق شکاف و گسست طبقاتی، تاکید مبرم بر چگونگی پیوستن سایر مراکز تولیدی، ضرورت عبور تشکل های مستقل کارگری از اکتفا به صدور بیانیه های حمایتی و مشارکت عملی در اعتصاب با توجه به اینکه تمام مطالبات نفتگران - درست مانند مطالبه عمومی تزریق رایگان واکسن مفید کرونا - کفت مطالبات طبقه مزدبگیر ایران است
و طرح مدعای Wild Strike به منظور سرکوب وحشیانه اعتصاب بلاوجه است؛ ضرورت تجدید سازماندهی تشکل های مستقل کارگری، تجدید نوع سازمانیابی کارگری و بی اثر و منفعل شدن کمیته های متشکل از پیشتازان، نحوه شکل بندی پیمانکاری ها، کمیت مطالبه دستمزد در سه بخش شاغل کارگری، زمینه ها و نطفه ظهور پیمانکاری و ماده "قانونی" آن، ضرورت و نحوه ایجاد تشکل سراسری و اولویت حیاتی و ضروری تاسیس حزب سیاسی سوسیالیست کارگران و امکان واقعی تشکیل چنین حزبی با توجه به الگوهای بلشویکی (در اقلیت بودن بلشویک ها پیش از انقلاب) و.....به طور خلاصه در این گفت و گو مطرح شد......شک ندارم بخش هایی از این گفت و گو و تحلیل های "تلخ" من دشمن تراشی خواهد کرد و به مذاق خیلی از اکتیویست های جنبش کارگری خوش نخواهد آمد. همچنین شک ندارم که نظر من در مورد تشکیل حزب سیاسی سوسیالیست حتا با مشارکت اقلیتی از کارگران و پیشتازان کمونیست به "بلانکیسم" و غیره و فلان جریان خاص و عام نسبت داده خواهد شد و بعضی ها را خوش نخواهد آمد اما....من با افتخار شاگرد همان مردی هستم که در دیباچه مجلد اول مهم ترین کتاب تاریخ (کاپیتال) به نقل از دانته گفته بود:« راه خود را دنبال کن و بگذار مردم هر چه می خواهند، بگویند!"
باقی این سخن را ای مطرب ظریف
زین سان همی شمار که زین سانم آرزوست.
محمد قراگوزلو
14 تیر 1400