شهریار دادور: رفیق حماسه ساز سال های پنجاه و تا سال های امروز بعد از انقلاب سال 57 ایران چشم از جهان فروبست . امیرحسین احمدیان آن نامِ ماندگار تاریخ جنبش کمونیستی ایران با همه ی شور وشیدایی جان ، سحرگاهِ امروز : آرزو و آرمان اش را در یادها به جا گذاشت و خود جان و تن به خاک داد .در گفتن از او در این وقت و ساعت گُنگ و خاموش ام . همین که او با آن نگاهِ نافذ و آن سیمای جذاب و آن لبخند قشنگ و شادی امیدوارانه اش ، تصویری جاودان از خود به یادگار در ذهن و یاد و حافظه ام گذاشته است ، بیش از هرگفتنی از او با من است.
رفیق امیرحسین احمدیان ! [ رفیق بهروز / رفیق علی / رفیق اردشیر ] : تو با هرنامی که بودی در این همه سال : همانی بودی که در آن حماسه بزرگ با رفیق محمد تقی شهرام به نام شدی .
باشد تا در فرصتی دیگر اگر ماندم از تو بنویسم .
یاد عزیزت همیشه با ما ست .
با احترام فراوان به تو : شهریار دادور
استکهلم / اول فوریه2022
رفیق امیرحسین احمدیان هم رفت. هنوز صدای او در دانشگاه تهران در سال 59 که از یک نوار ضبط شده گوش دادم در گوشم میپیچد که با اشاره به واقعه ترکمن صحرا و قتل رهبران شوراهای مردم ترکمن صحرا خطاب به بنی صدر میگفت ما با شما شهر به شهر، خیابان به خیابان و کوچه به کوچه میجنگیم. داستان فرار دادن انقلابیون تقی شهرام و حسین عزتی از زندان ساری را همه انقلابیون نسل ما خوب میدانند. داستان زندگی او به قلم خودش که الان نام کتابش را به خاطر ندارم فوق العاده است. آدم در آن خاطرات داستان تناقض یک مبارز اجتماعی پرشور، سکولار و عدالت خواه را با یک فرقه نیمه مذهبی چریکی، سازمان مجاهدین به روشنی میبیند. کسی که نماز بلد نبود و مجاهدین میخواستند به او نماز خواندن بیاموزند و موفق نمیشدند. کتاب او در نقد مشی چریکی و کل خط مشی مجاهدین را نگاهی انداختم. یکی از عمیق ترین نقدهای مربوط به دوره خودش بود. او در این نقد برخلاف دیگران به یک نقد کارگری از سرمایه داری بسیار نزدیک شده بود.
انقلابی محبوب دوران نوجوانی و جوانی من، همیشه در یاد من و هزاران انسان آزادیخواه و کمونیست زنده ای
. یادش گرامی باد.
در گذشت رفیق احمدیان را به خانواده و دوستانش و همه رفقایش و همه کسانی که برای یک جامعه برابر و کمونیستی مبارزه میکنند تسلیت میگم.
محمود قزوینی