- ادامه وگسترش اعتصاب کارگران پیمانی پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها برای افزایش دستمزد وبرخورداری از حق مرخصی 10روزه پس از 20روزکار: 1- اعتصاب کارگران شرکت ODCC پالایشگاه نفت اصفهان 2- اعتصاب کارگران فاز ۲ پالایشگاه گاز بیدبلند بهبهان 3- اعتصاب کارگران شرکت رجال - گزارشی دیگردرباره ادامه وگسترش اعتصاب کارگران پیمانی پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها برای افزایش دستمزد وبرخورداری از حق مرخصی 10روزه پس از 20روزکار:
- بیانیه دوم شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
اعتصاب تا گرفتن مطالباتمان ادامه دارد
- نامه سرگشاده شماره یک
به جمعی از نیروهای دفتری که تاکنون به کمپین ۱۰-۲۰ سال ۱۴۰۰ ملحق نشده اند
- گزارشات رسانه ای شده درباره اعتراضات کارگران صنعت نفت:
1- درد دل‌های مدت موقتی‌هایی که سال‌هاست در انتظارند:
نُه سال بلاتکلیفی کارگران قراردادی نفت/ ۶ میلیون تومان کجا، ۲۲ میلیون تومان کجا!/ گفتند منتظر دولت بعدی بمانید!
2- گلایه‌های کارگران پیمانکاری عملیات دریایی پایانه‌های نفتی/ برای اتمام دوره کاری لحظه‌شماری میکنیم
کارگران پیمانکاری عملیات دریایی پایانه‌های نفتی نسبت به شرایط شغلی خود، معترض هستند
3- نگاهی به وضعیت شغلی کارگران نفتی که دم تیغ اخراج هستند
دوقدم مانده تا بیکاری!
4- اعتراض کارگران پتروشیمی عسلویه/ کارگران به چه معترض هستند؟
کارکنان قراردادی شرکت هلدینگ خلیج فارس هم به جمع معترضان به وضعیت حقوق و دستمزد صنایع نفت و گاز پیوستند
- بیانیه اتحادیه آزاد کارگران ایران پیرامون اعتصاب سراسری کارگران نفت
- کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های آزاد کارگری ایران:اطلاعیه شماره 1
ما کارگران: از خواسته‌های کارگران اعتصابی حمایت میکنیم
- اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران:از اعتصاب کارگران نفت پشتیبانی می کنیم
- سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه:
دریافت صدها امضاء از بازنشستگان، کارگران، معلمان و سایر اقشار جامعه در حمایت از آزادی بی‌قید و شرط کارگر بازنشسته زندانی اسماعیل گرامی
- تجمع اعتراضی دامداران کرمان نسبت به گرانی افسار گسیخته نهاده های دامی دولتی و آزاد ومقاومت دولت در برابر افزایش قیمت شیر مقابل استانداری
*ادامه وگسترش اعتصاب کارگران پیمانی پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها برای افزایش دستمزد وبرخورداری از حق مرخصی 10روزه پس از 20روزکار:
1- اعتصاب کارگران شرکت ODCC پالایشگاه نفت اصفهان
روز شنبه پنجم تیرماه کارگران شرکت ODCC پالایشگاه نفت اصفهان به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند.
2- اعتصاب کارگران فاز ۲ پالایشگاه گاز بیدبلند بهبهان
روز شنبه پنجم تیرماه کارگران فاز ۲ پالایشگاه گاز بیدبلند بهبهان به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند.
3- اعتصاب کارگران شرکت رجال
روز شنبه پنجم تیرماه کارگران شرکت رجال واقع در منطقه ویژه ماهشهر به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند.
*گزارشی دیگردرباره ادامه وگسترش اعتصاب کارگران پیمانی پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه ها برای افزایش دستمزد وبرخورداری از حق مرخصی 10روزه پس از 20روزکار:
امروز 5 تیرماه پالایشگاه آدیش جنوب کنگان، نیما آزمون فلز، شرکت پیشرو صنعت پترو پالایش آدیش، ارتباط فجر، ODCC اصفهان، شرکت رجال، شرکت بحر آنرژی روغن سازی نفت سپاهان، پالایشگاه جفیر NG1300، پترو پالایش کنگان سایت الفین شرکت های گاما-ساپک-ماشین سازی اراک به کلی تعطیل شده است، پیمانکاری هخامنش نوروزی شهر اردکان، فاز 2 پالایشگاه بیدبلند پیمانکاری سازو کار تهران 2، شرکت گرما گستر پالایشگاه NGL جفیر، کارگران پروژه ای نیروگاه رامین اهواز، شرکت پترو باد ماهشهر، جمعی از پیمانکاری های بندرعباس کشتی سازی اسکله شهید رجایی به کمپین پیوستند. هم چنین جمعی از پیمانکاران که قبلن کارگر بوده اند با تخلیه نیروها همکاری کرده به کارفرما نوشته اند که خواهان تجدید نظر در قرارداد هستند تا بتوانند خواسته های کارگرانشان را برآورده ساخته و پروژه را به موقع تحویل دهند. تاکنون 27 هزار کارگر به کمپین پیوسته در کنار خانواده های خود آرمیده اند.
در این میان آقای دهکردی از شرکت جهان پارس لیستی را برای بلک لیست کردن کارگرانش آماده کرده که بعد از موفقیت کمپین، پاسخ این کار ظالمانه اش را با تحریم نیرو خواهیم داد.
منبع: کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
*بیانیه دوم شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
اعتصاب تا گرفتن مطالباتمان ادامه دارد
ما کارگران پیمانی نفت در پالایشگاهها، پتروشیمی ها و نیروگاهها، همانطور که اعلام کرده بودیم از 29 خرداد وارد اعتصاب شدیم. اکنون چند ده هزار از همکاران ما در اعتصابند و همکاران رسمی مان نیز در نهم تیر ماه دست به تجمع خواهند زد. ضمن اینکه در همین مدت در مناطقی چون فازهای ده تا 14 عسلویه آنها را همراه خود داشته ایم. تا همین جا خوب آمده ایم و به همه همکارانمان درود میگوییم.
دوستان خواست محوری ما کارگران نفت چه رسمی و چه غیر رسمی افزایش دستمزدهاست. دیگر ما کارگران فقر، بی تامینی، تبعیض و نابرابری و محرومیت از اولیه ترین حقوق انسانی مان را بر نمی تابیم. همانطور که اعلام کرده ایم با توجه به گرانی سرسام آور اجناس دستمزد هیچ کارگری امروز نباید از دوازده میلیون کمتر باشد. ضمن اینکه حق همکاران ماست که متناسب با سطوح تخصص کاری خود دستمزدشان افزایش یابد. همکاران رسمی ما نیز اعتراضشان به کاهش هر روزه قدت خریدشان و نحوه افزایشات مزدی سال 1400 است که در واقع تعرضی به زندگی و معیشتشان است.
همکاران عزیز! اتحاد مبارزاتی ما و پیوستن به اعتصاب در چنین سطحی بسیار غرور آفرین است و به همه دست مریزاد میگوییم. اما باید تلاش کنیم که این اتحاد را در شکل پیش برد اعتراضاتمان نیز داشته باشیم. باید با دخالت حداکثری خود در پیشبرد مبارزه جلوی هر نوع تفرقه افکنی و دسیسه گری را بگیریم. نباید ریش و قیچی را دست شمار معینی از افراد که اینجا و آنجا اعلام کمپین میکنند بدهیم و همه تصمیم گیری را به آنها بسپاریم و خود راهی خانه شویم. بلکه چه با حضور در محل و ماندن در خوابگاهها و برنامه ریزی برای تجمعات اعتراضی در مقابل پالایشگاهها و مراکز نفتی و چه از طریق حضور فعال در گروههایی که در مدیای اجتماعی داریم هر روزه در جریان تصمیم گیری در چگونگی پیشبرد مبارزه مان، فعالانه دخالتگر باشیم. این درس مهمی است که از کارگران نیشکر هفت تپه آموختیم و باید بدانیم که تنها به این صورت و با تصمیم گیری شورایی و جمعی است که میتوانیم جلوی تفرقه افکنی ها و زد و بند های احتمالی و از بالای سرمان را بگیریم. نگذاریم که باز ما را با وعده و وعید سر بدوانند و همانطور که اخطار کرده ایم اگر تا آخر برج 5 به خواستهایمان پاسخ داده نشود، در تدارک ادامه گسترده تر اعتراضاتمان باشیم.
همکاران عزیز! در اعتصاب این چند روز بخشی از همکارانمان دست به اعتصاب زده و محل کار خود را ترک کرده و به خانه ها بازگشته اند، اما بخشی دیگر مثل ما که در اعتصاب هستیم ولی در خوابگاهها مانده ایم. دلیلش اینست که میخواهیم خود با حضور حداکثری پیگیر مطالباتمان باشیم. میخواهیم در تصمیم گیری ها برای پیشبرد اعتراضاتمان دخالت داشته باشیم. بعلاوه خود شاهد بوده اید که در برخی از مراکزی که همکاران ما کار را ترک کرده و به خانه رفته اند، کارفرمایان بیرحم کارگران روزمزد را اخراج و در تدارک بکارگیری نیروی جدید کاری هستند. بنابراین اگر در خوابگاهها بمانیم کارفرما مکانی برای اسکان نیروی کاری جدید نخواهد داشت و در عین حال با حضور ما جرات نخواهد کرد دست به اخراج و چنین توطئه هایی بزند. از همین روز توصیه ما اینست که بعد از یک هفته دیدار با خانواده به محیط کار بازگردیم و در محل حاضر باشیم و به اعتصاب خود ادامه دهیم. ازجمله حضور هر روزه ما در مقابل پتروشیمی ها و پالایشگاهها و نیروگاهها فشاری بیشتری برای پیگیری خواستهایمان خواهد بود.
700 نفر از همکاران روزمزد ما در پالایشگاه تهران اخراج شدند. باید خواست بازگشت به کار آنها و دیگر همکاران اخراجی را به مطالباتمان اضافه کنیم. اعتصاب ما سراسری است و هرگونه تعرضی به این اعتصاب باید با صف متحد مبارازتی ما پاسخ گیرد.
علاوه بر افزایش دستمزد ما خواستار بیست روز کار و ده روز مرخصی هستیم تا ما که بدور از خانواده و در این شرایط اسفناک کاری به کار اشتغال داریم، بتوانیم در فرصت های مناسب کنار خانواده هایمان باشیم و از لذت روزهای بزرگ شدن فرزندانمان محروم نمانیم.
بعلاوه ما کارگرن پیمانی امنیت شغلی نداریم. امنیت جانی نداریم و از پایین ترین شرایط زیستی و کاری برخورداریم. وضع خوابگاهها و بهداشت در محیط های زیستی و کاری بسیار وخیم است. و قوانین مناطق ویژه اقتصادی فقط و فقط در خدمت قلدری سرمایه داران مفتخور و بردگی بیشتر ما کارگران است. ما خواستار کوتاه شدن دست پیمانکاران و دائمی شدن قراردادهایمان، لغو قوانین ویژه اقتصادی و پایان یافتن فضای امنیتی و پادگانی حاکم در محیط های نفتی هستیم. ما برده نیستیم و داشتن یک زندگی درخور انسان حق مسلم ماست.
در آخر حرف و سخن ما با مردم است. تشکر میکنیم از هم طبقه ای هایمان در نیشکر هفت تپه، و تشکلها و نهادهای کارگری و معلمان و بازنشستگان و دانشجویان که تا کنون با بیانیه های خود ما را حمایت و پشتیبانی کرده اند. این همبستگی ها بدون شک نقطه قدرتی برای ما کارگران نفت است. خواست افزایش دستمزد فقط مطالبه ما کارگران نفت نیست، میدانیم که همه کارگران، معلمان، بازنشستگان و حقوق بگیران جامعه همین مطالبه را دارند. و همینطور دیگر مطالبات ما، بنابراین انتظار بیشترین حمایت ها و پشتیبانی ها را داریم. از جمله به اخراج هفتصد همکار ما اعتراض کنید و خواستار بازگشت آنان به کارشان باشید.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
5 تیر 1400
*نامه سرگشاده شماره یک
به جمعی از نیروهای دفتری که تاکنون به کمپین ۱۰-۲۰ سال ۱۴۰۰ ملحق نشده اند
دوستان و همکاران دفتری :
همانگونه که استحضار دارید به همت و تلاش نیروهای دغدغه مند و زحمتکش در بخش اجرایی پروژه های نفت،گاز و پتروشیمی کمپینی تحت عنوان "کمپین ۱۰-۲۰" راه اندازی شده است.
از نگاه ما این کمپین صدای خفته ی جامعه کارگری،پروژه ای و کارزاری است برای پایان دادن به تبعیض و تضییع حقوق از دست رفته همه افراد شاغل در این صنعت است.
اینک که جمعی چند هزار نفری از برادران فهیم و درد آشنای ما در مشاغل سخت اعم از: جوشکار،فیتر،مونتاژکار،کمکی،سنگ زن،قالب بند،آرماتوربند،برقکارو... دست در دست هم داده و علی رغم همه کمبود ها و مشکلات مالی و معیشتی،پای در این کارزار و جنگ نابرابر نهاده و تمام قد در مقابل امپراطوری زر و زور و تزویر پیمانکاران و کارفرما ها ایستاده اند ،شاهد آن هستیم که برخی از نیروهای دفتری ضمن عافیت طلبی و مصلحت اندیشی خود را جدای از نیروهای اجرایی دانسته و از کمپین هیچ حمایتی نکرده اند.
بدون شک،سربازان خط مقدم این جنگ نابرابر، کارگران و زحمتکشان بخش اجرایی می باشند و حکم برخی نیروهای دفتری که پشت این عزیزان راخالی کرده اند ؛حکم سربازانی است که در بحبوحه جنگ ،خود را فرسنگ ها دور تر از خط مقدم نگه داشته و پشت سایر سربازان و برادران خود راخالی کرده اند ،و منتظر نتیجه هستند.
نیروهای دفتری که تاکنون به کمپین نپیوسته و حمایتی نکرده اند ،متضررین اصلی این موضوع هستند.
*بیایید به وجدان خود بازگردید؛
*بیایید دست از عافیت طلبی و مصلحت سنجی بردارید ؛
*بیایید و با پیوستن به کمپین نگذارید جیب پیمانکارنماها و مفت خوران پُر پول تر شود
*بیایید یکبار هم که شده خود را ارزان نفروشیم
دوستان و یاران همیشگی:
بپاخیزید،نه هنگام درنگ است
پیام دوشم از پیر می فروش آمد
بنوش باده که یک ملتی به هوش آمد
برای فتح جوانان جنگجو،جامی
زدیم باده و فریاد نوش نوش آمد
از طرف جمعی از نیروهای دفترفنی و کنترل کیفی
گزارشات رسانه ای شده درباره اعتراضات کارگران صنعت نفت:
1- درد دل‌های مدت موقتی‌هایی که سال‌هاست در انتظارند:
نُه سال بلاتکلیفی کارگران قراردادی نفت/ ۶ میلیون تومان کجا، ۲۲ میلیون تومان کجا!/ گفتند منتظر دولت بعدی بمانید!
نُه سال بلاتکلیفی کارگران قراردادی نفت/ ۶ میلیون تومان کجا، ۲۲ میلیون تومان کجا!/ گفتند منتظر دولت بعدی بمانید!
کارگران قراردادی نفت از عدم تبدیل وضعیت خود و تبعیض موجود در وزارت نفت انتقاد دارند.
نیروهای قراردادی شرکت ملی حفاری در تماس با خبرنگار ایلنا، از شرایط نامناسبِ شغلی خود و عدم پایبندی به تعهدات و وعده‌ها انتقاد کردند.
این کارگران می‌گویند: سال ۹۰ بعد از گذراندن موفقیت‌آمیز یک آزمون، به قرارداد موقت و مستقیم تبدیل وضعیت شدیم و قرار بود بعد از سه سال، «مدت معین» شویم یعنی مدت قراردادمان از یک سال به ده سال افزایش یابد و حقوق و دستمزدمان تقریباً با رسمی‌ها برابر شود اما به این وعده عمل نکردند و نُه سال است که ما قراردادی‌ها همچنان بلاتکلیفیم.
به گفته‌ی این نیروها، براساس اساسنامنه وزارت نفت و قانون ملی شدن نفت، قراردادی‌ها نباید بیش از سه سال، مدت موقت باشند اما تعداد زیادی نیرو از سال ۹۰ تا الان مدت موقت هستند.
ظاهراً تعداد این نیروهای قرارداد موقت در کل صنعت نفت، ۳۴ هزار نفر است و در شرکت حفاری، تعداد آنها حدود ۳۶۰۰ نفر است. چیدمان این نیروها براساس تحصیلات و تخصص نیز قابل توجه است؛ از بین نیروهای قراردادی نفت، ۱۲ هزار و ۵۰۰ نفر مدرک تحصیلی لیسانس و بالاتر دارند؛ در بین آنها تعداد زیادی فوق لیسانس و دکترا هستند.
یک نیروی قرارداد موقت نفت در ارتباط با تبعیض آشکار و نهادینه شده در محیط‌های کاری می‌گوید: دریافتی من با همه متعلقات و مزایای مزدی حدود ۶ میلیون تومان است اما معادل رسمی من، ۲۲ میلیون تومان حقوق می‌گیرد؛ ۶ میلیون تومان کجا، ۲۲ میلیون تومان کجا؟ اختلاف موجود، بسیار فاحش و آزاردهنده است؛ این در حالیست که بیشترِ شیفت‌ها و مسئولیت‌های حساس بر دوش ما قراردادی‌هاست؛ رسمی‌ها خیال‌شان بابت آینده و امنیت شغلی راحت است و عموماً نگرانی چندانی برای کار ندارند. همه‌ی کارهای سنگین بر دوش ماست و این سنگینی کار، سنگینی نُه سال بلاتکلیفی را مضاعف کرده است.
یک کارگر قرارداد موقت دیگر، موقعیت خود و همتایانش را معلق و کاملاً بلاتکلیف توصیف می‌کند: با وجود آنکه بیمه تامین اجتماعی هستیم، مصوبات افزایش حقوق اداره کار و شورایعالی کار شامل حالِ ما نمی‌شود؛ هر سال مبلغی جزئی برای افزایش حقوق ما تصمیم‌گیری میکنند که در نهایت، متضرر اصلی ما هستیم؛ دستمزدمان هم به نسبت کارگران مشمول قانون کار و هم به نسبت رسمی‌های مشمول قانون نفت، بسیار کمتر افزایش می‌یابد؛ نه زیرمجموعه نفت به شمار می‌رویم نه زیرمجموعه‌ی اداره کار، در واقع ما را بلاتکلیف نگه داشته‌اند.
این کارگر با بیان اینکه شش سال پیش باید تکلیف ما روشن می‌شد و لااقل مدت معین می‌شدیم، می‌گوید: این اواخر دوبار به تهران آمدیم و برای احقاق حقوق، مطالبه‌گری و رایزنی کردیم؛ مقابل مجلس رفتیم و خواستار توجه نمایندگان مجلس به وضعیت بلاتکلیف خود شدیم؛ می‌دانید آخر چه گفتند؟! در نهایت یک نماینده عضو کمیسیون انرژی آمد و گفت وزارت نفت گفته این دولت که تمام شد، بروید منتظر دولت بعدی بمانید! فقط همین، به همین سادگی!
2- گلایه‌های کارگران پیمانکاری عملیات دریایی پایانه‌های نفتی/ برای اتمام دوره کاری لحظه‌شماری میکنیم
کارگران پیمانکاری عملیات دریایی پایانه‌های نفتی نسبت به شرایط شغلی خود، معترض هستند.
کارگران پیمانکاری عملیات دریایی پایانه‌های نفتی جزیره خارک نسبت به وضعیت شغلی خود معترض هستند و رسیدگی به خواسته‌های خود را طلب میکنند.
کارگران در این پایانه نفتی می‌گویند: ساعت‌ها زیر تیغ آفتاب سوزان و در هوای شرجی برای نان و چرخش زندگی خود عرق می‌ریزیم، هنگامی که با وعده غذایی نیروهای دیگر روبرو می‌شویم، خستگی ما بیشتر می‌شود. کارکنان شرکت از سلف شرکت غذای خود را تهیه میکنند اما وعده‌های غذایی نیروی قراردادی از رستوران‌های بی‌کیفیت تهیه می‌شود.
آنها ادامه می‌دهند: اگرچه روی کار دریا کار میکنیم اما حقی بابت آن دریافت نمی‌کنیم؛ در واقع تمام حقوق و دریافتی ما مثل یک کارگر روزمزد است که در خشکی اشتغال دارد. سال‌ها از اشتغال ما در دریا می‌گذرد و با خطراتش را با پوست و گوشت خود احساس میکنیم اما از کوچک‌ترین حقوق خود محروم هستند.
به گفته آنها؛ گذر ثانیه‌ها را لحظه به لحظه می‌شماریم. دوره‌ی کاری ۱۴ روزه چقدر سخت است آنهم وقتی کیف خود را بسته‌اید و آماده سفر به خانه هستید اما بشنوید که پروازی نیست و دریا خراب است و شما نتوانید از جزیره خارج شوید.
این کارگران می‌گویند: متاسفانه تعداد پیمانکاران منطقه کم است، بنابراین کارفرمای فعلی حدود ۱۰ سال است که برنده مناقصه می‌شود.
3- نگاهی به وضعیت شغلی کارگران نفتی که دم تیغ اخراج هستند
دوقدم مانده تا بیکاری!
امنیت شغلی برای کارگران قرارداد موقت هیچ کجا وجود خارجی ندارد. به راستی آیا می‌خواهند آخرین ضربه را به کارگران قرارداد موقت وارد کنند و نشان دهند با همه قدرت هم چنان راه مناسبات اقتصادی صندوق بین المللی پول -این نهاد امپریالیستی- را کاربردی میکنند؟!
اعتراض مدنی حق مسلم همه شهروندان است؛ اصل ۲۷ قانون اساسی این حق را به وضوح برای همگان به رسمیت شناخته و به طریق اولی، اعتراض صنفی کارگران، نه تنها یک حق بلکه یک ضرورت برای ارتقای شرایط شغلی و معیشتی است.
در قانون کار به طور تلویحی حق اعتراض به رسمیت شناخته شده اگرچه هنوز اجرای بی‌کم و کاست دو مقاوله نامه بنیادین سازمان بین المللی کار (۸۷ و ۹۸) یکی از اصلی‌ترین مطالبات کارگران است اما دگردیسی تاریخی بازار کار ایران به گونه‌ای پیش رفته که امروز این «حق» فقط مختص چیزی کمتر از ده درصد کارگران شاغل است یعنی کارگران رسمی! همانهایی که دیگر امروز تقریباً میانسال و در آستانه بازنشستگی هستند. نه کارگران قرارداد موقتی و نه بدتر از آنها، کارگران پیمانکاری، از این حق مسلم هیچ بهره‌ای نبرده‌اند؛ اعترض این گروه از کارگران اگر حمایت نشود می‌تواند به بیکاری‌های گسترده یا اخراج‌های فله‌ای منجر شود.
کارگران نفتی که عموماً در مناطق تحت نفوذِ قانون ویژه اشتغال مناطق آزاد اقتصادی کار میکنند از حقوق قانون کار محروم هستند اما ماده آخر این قانون ویژه می‌گوید مقاوله نامه‌های سازمان بین المللی کار در این مناطق لازم‌الاجراست که بازهم باید گفت این بند قانونی، فقط تاثیر جوهر روی کاغذ است و به دلیل مناسبات معیوب و الینه شده‌ی بازار کار، هیچ گونه کاربردی ندارد!
اخبار ضد و نقیض در باب اخراج کارگران!
در چنین فضایی است که پس از اعتراض گسترده کارگران پیمانکاری نفت که از اول تیرماه کلید خورد، اخباری در ارتباط با اخراج کارگران معترض در یک پالایشگاه (پالایشگاه تهران) فضای رسانه‌ها را پر کرد و تبدیل به یک گفتمان مسلط در فضای مجازی شد.
دوم تیرماه، یک روز بعد از آغاز اعتراض، کارگران روزمزدی که در «شرکت پالایش نفت تهران» کار میکنند؛ گفتند: به دلیل اعتراض‌های روز گذشته، قرارداد بخشی از آنها لغو شده است.
این کارگران که به اجرا نشدن مفاد قرارداد کاری خود معترض هستند می‌گویند دستمزدی که پیمانکار می‌پردازد بسیار کمتر از مزد توافقی در قرارداد است و همچنین بندهای دیگری از قرارداد به دست فراموشی سپرده شده است.
تصاویری نیز در فضای مجازی دست به دست شد که این کارگران برگه‌های فله‌ای اخراج و بیکاری دریافت کرده‌اند و با در دست داشتن برگه‌های تعدیل، به مناسبات معیوب «کار پیمانکاری» معترض هستند. این در حالیست که چند روز بعد، جمعه چهارم تیرماه، مسئول روابط عمومی شرکت پالایش نفت تهران با اشاره به برخی شایعات در فضای مجازی مبنی بر اخراج ۷۰۰ نفر از کارکنان این پالایشگاه، گفت: این موضوع کذب محض است.
شاکر خفایی روز جمعه به خبرنگاران اظهار داشت: شایعاتی که در خصوص اخراج ۷۰۰ نفر از کارکنان پالایشگاه تهران منتشر شده است، صحت ندارد و فقط شرکت پیمانکاری «اویکو» بخش کمی از نیروهایش را تعدیل کرده است.
وی با بیان اینکه شرکت پیمانکاری «اویکو» به عنوان تامین‌کننده نیروهای تعمیرات اساسی پالایشگاه تهران با قرارداد حدوداً ۳۰ روزه است، افزود: این شرکت باتوجه به کاهش دستورکارهای تعمیرات اساسی و کاهش کار ارجاعی، با ۳۵ نفر از نیروهای روزمزد خود که بخش کوچکی از نیروهای محترم روزمزد شاغل در آورهال طرف قرارداد اویکو هستند، طی ۲ روز (روزهای دوازدهم و سیزدهم تعمیرات اساسی) مطابق توافق و کاهش کار، تسویه حساب کرده است.
پیگیری‌های ما برای اطلاع دقیق از آخرین وضعیت کارگران معترض این پالایشگاه ادامه دارد و به دنبال پاسخ این سوال هستیم که آن تصاویر چرا منتشر شد و آیا واقعاً فقط ۳۵ نفر از کارگران روزمزد اخراج شده‌اند و اینکه آیا این اخراج که دقیقاً بعد از اعتراضات کارگری بوده، می‌تواند کاملاً «اتفاقی» باشد؟
سوال اساسی:
چرا جای «حق اعتراض» خالیست؟!
اما علیرغم همه این اما و اگرها، سوالات اساسی و کلیدی‌تر همچنان پابرجاست؛ چرا درحالیکه بخش عمده‌ای از شاغلان صنعت نفت را کارگران پیمانکاری تشکیل می‌دهند (مثلاً طبق آخرین آمارهای رسمی، تعداد کارگران پیمانکاری پارس جنوبی دو برابر رسمی‌ها و قراردادی‌های این منطقه است) این حجم انبوه از نیروی کار فعال و گردانندگان اصلی صنعت نفت کشور، حق اعتراض ندارند؛ چرا به محض اعتراض به شرایط ناگوار شغلی و معیشتی، بلافاصله اخباری از اخراج و بیکاری این کارگران به گوش می‌رسد؛ کارگران معترض به بهانه‌عدم نیاز تعدیل می‌شوند و فراتر از آن، در مناطقی مانند پارس جنوبی که کلونی شرکتهای پیمانکاری است معترضان بعد از تعدیل، در لیست محذوفان کار یا همان «بلک لیست» قرار می‌گیرند و دیگر عملاً هیچ شرکتی به آنها کار نمی‌دهد!
ناصر آقاجری (فعال کارگری پروژه‌ای) که رنج بلک لیست شدن کارگران معترض را بارها از نزدیک لمس کرده، در ارتباط با اخراج کارگران معترض در پرسود‌ترین صنعت زیرساختی کشور به ایلنا می‌گوید: پیمانکاران با توجه به این که می‌دانند مناسبات اقتصادی دولت به جای قانون کار و قانون اساسی، قوانین بازار آزاد یا همان تعدیل ساختاری و خصوصی‌سازی است، اقدام به اخراج گسترده کارگران میکنند. اگر در عسلویه و جنوب به بهانه مناطق آزاد تجاری – صنعتی تصور میکنند این حق برایشان فراهم شده، در پالایشگاهها و شرکتهای نفتی که جزو مناطق آزاد تجاری – صنعتی نیستند نیز تعداد زیادی از کارگران را پیمانکاران اخراج میکنند و این نشان می‌دهد که امنیت شغلی برای کارگران قرارداد موقت هیچ کجا وجود خارجی ندارد. به راستی آیا می‌خواهند آخرین ضربه را به کارگران قرارداد موقت وارد کنند و نشان دهند با همه قدرت هم چنان راه مناسبات اقتصادی صندوق بین المللی پول -این نهاد امپریالیستی- را کاربردی میکنند؟!
شرایط کار سخت کارگران قراردادی و پیمانکاری به اضافه نبودن حق اعتراض، یک جهنم اردوگاهی است؛ آقاجری می‌گوید: کارگران پروژه‌ای یا قرارداد موقت با روزانه ۱۲ ساعت کار در ۲۵ روز معادل دوماه در ۲۵ روز کار میکنند. البته این محاسبه طبق اصول قانون کار است که برآیند قانون اساسی کشور است. از سوی دیگر این کارگران در پروژه‌های صنایع نفت ۲۴ساعته در اختیار کارگاه هستند و در واقع اردوگاهی کار میکنند از این رو باید از مزایای ویژه‌ای برخوردار گردند که در عمل صورت واقعیت به خود نمی‌گیرد. ۲۵ روز کار با روزی ۱۲ ساعت با توجه به زمان رفت و آمد از خوابگاهها تا محل کار، فشار سنگینی به کارگران وارد می‌کند بدین جهت افسردگی و اعتیاد در میان این کارگران ابعاد فاجعه‌آمیزی دارد و همین طور فاجعه طلاق و تلاشی کانون خانواده آن ها، از این رو طبق عرف کار در سطح بین‌المللی، در جهان وایران برای چنین کارگرانی باید دوهفته کار و دوهفته مرخصی قایل بشوند تا بتوانند نیروی خود را باز تولید کنند و به کانون خانواده‌شان هم برسند؛ این حق قانونی آنهاست که در بخش فلات قاره صنایع نفت نیز در عمل کاربردی می‌شود همینطور در شرکتهای پیمانکاری حفاری شرکت نفت هم این روندعملی می‌شود، با توجه به اینکه هزینه بلیط هواپیمای این کارگران را نیز پرداخت میکنند ولی این امتیاز‌ها برای کارگران قرارداد موقت وجود خارجی ندارد.
به گفته وی، این سیاست یک بام و دو هوا در سیستم دولت‌های پس از جنگ، ناشی از تداوم رهنمود‌های صندوق بین المللی پول است و به دلیل کاربردی کردن تعدیل ساختاری و خصوصی‌سازی که نفی قانون کار و قانون اساسی را در برنامه خود دارد، فاجعه بحران‌های اجتماعی – اقتصادی گریز ناپذیر است.
چاره چیست؟
اما چاره چیست؛ چطور باید از اخراج فله‌ای کارگران قرارداد موقت یا پیمانکاری نفت که چیزی جز برابری و رفع تبعیض نمی‌خواهند جلوگیری شود؛ آقاجری راهکار را توضیح می‌دهد: قوه قضاییه با توجه به تکیه به اجرای قانون و عدالت، باید طبق قانون کار و اصول قانون اساسی (اصول ۲۶.۲۷ و ۳۰.۳۱ و ۳۴) به حق قانونی کارگران رسیدگی کند و پیمانکاران را که برخلاف قوانین ذکر شده خودسرانه اقدام به اخراج کارگران کرده‌اند، مجازات کنند. قوه قضاییه برای خنثی کردن بی‌عدالتی و اجرای قانون کار که برآیند قانون اساسی است، باید با ایجاد هیات‌های حل اختلافی که نمایندگان کارگران و کارفرمایان و مسئولان اداره کار آن را اداره میکنند به این مشکلات که ناشی از قانون‌زدایی دولت‌های پس از جنگ است، رسیدگی کند. به جای پاک کردن صورت مساله (اخراح کارگران) که باعث می‌شود بحران ابعاد حاد و خطرناک پیدا کند باید خود مساله را حل کنند یعنی مناسبات امپریالیستی و ضد قانون اساسی را با جدیت دور بریزند، واسطه‌ها و دلالان را از میان بردارند، نگذارند کارگران معترض به همین سادگی اخراج شوند و برابری شغلی را نهادینه کنند.
گروهی می‌گویند ۷۰۰ نفر بعد از اعتراضات در یک پالایشگاه اخراج شده‌اند اما مسئولان می‌گویند اخراجی‌ها بیشتر از ۳۵ نفر نبوده‌اند! واقعیت هرچه هست، سکوت ناخواسته و تحمیلیِ مناسبات ضد کارگری از آن واقعی‌تر است؛ همین فضای ملتهب و رعب‌آور، بازی را به سمتی می‌برد که به کارگرانِ به ستوه آمده از مناسبات معیوب تعدیلی حقنه کنند «سکوت! بیکاری در دو قدمی است!» اما آیا موفق می‌شوند؟!
4- اعتراض کارگران پتروشیمی عسلویه/ کارگران به چه معترض هستند؟
کارکنان قراردادی شرکت هلدینگ خلیج فارس هم به جمع معترضان به وضعیت حقوق و دستمزد صنایع نفت و گاز پیوستند.
کارگران پتروشیمی عسلویه هم به جمع معترضان حقوق و دستمزد پیوسته‌اند. کارکنان هلدینگ پتروشیمی خلیج فارس که ۴۰ درصد سهام آن در سبد سهام عدالت است، می‌گویند که وضعیت پرسنل قراردادی نسبت به پرسنل رسمی بسیار تبعیض‌آمیز است.
آنها علاوه بر این نسبت به انتصاب مدیران جدید این هلدینگ اعتراض دارند و معتقد هستند که برخی مدیران جدید برخلاف رویه معمول در شرکتهای نفت و گاز، هیچ تخصصی در این صنعت ندارند و با سابقه غیرمرتبط منصوب شده‌اند.
به گفته این کارگران برخی مدیران هم بازنشسته‌های دولتی هستند که دوباره در این هلدینگ شبه‌دولتی به کار گرفته شده‌اند.
بنا به گفته این کارگران آنها نگران هستند که انتصابات غیرتخصصی وضعیت مالی شرکت را بیش از این به دست‌انداز انداخته و تعداد بیشتری از کارگران از کار بیکار شوند.
با این وجود، وزارت نفت و حتی تشکل‌های بخش خصوصی حل این مشکل را در حوزه وظایف دولت نمی‌دانند.
مهدی مهدوی، دبیرکل انجمن صنفی کارفرمایان پتروشیمی، می‌گوید که این هلدینگ متعلق به بخش خصوصی است و حل مشکلات آن بر عهده وزارت نفت و دولت نیست و کارکنان آن باید پاسخ مشکلات خود را به روش دیگری پیدا کنند.
کارکنان پیمانی و قراردادی صنعت نفت و گاز ایران در حال حاضر نسبت به حقوق و مزایای شغلی خود معترض هستند اما به نظر می‌رسد که تاکنون اقدام جدی برای حل مشکلات شاغلان حوزه نفت و گاز انجام نشده است و اعتراض‌ها ادامه دارد.
*بیانیه اتحادیه آزاد کارگران ایران پیرامون اعتصاب سراسری کارگران نفت
کارگران پیمانکاری پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌های وابسته به صنعت نفت و گاز از روز ۲۹ خرداد اعتصابی بزرگ و بی‌سابقه را آغاز کرده‌اند.
تاکنون چند ده هزار نفر از این کارگران در بیش از ۵۰ مرکز تولیدی به این اعتصاب پیوسته‌اند و روند پیوستن دیگر کارگران به اعتصاب همچنان ادامه دارد.
کارکنان رسمی نفت نیز پس از چند دوره اعتراض و تجمع اعلام کرده‌اند که چنانچه مطالباتشان محقق نشود روز نهم تیرماه دست به اعتراض دوباره خواهند زد.
کارگران پیمانکاری نفت نه تنها به لحاظ سازماندهی گسترده‌ی این اعتصاب، اتفاقی بی بدیل را رقم زده‌اند، بلکه با اعلام حمایت و همبستگی با کارکنان رسمی، جلوه‌ای شورانگیز از اتحاد طبقاتی را به نمایش گذاشته‌اند. از اینرو “بی دلیل نیست که کارگر نفت ما همواره رهبر سرسخت ما بوده و خواهد بود”
کارگران نفت در بیانیه و اطلاعیه‌هایشان بارها اعلام کرده‌اند که ما کارگران برده نیستیم و اجازه نخواهیم داد این همه استثمار و بیحقوقی تداوم یابد.
کارگران اعتصابی همچنین خواهان افزایش حداقل دستمزد به بالای ۱۲ میلیون تومان در ماه و تغییر نوبت کاری به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی هستند. برچیده شدن بساط شرکتهای پیمانکاری و قرارداهای موقت، پایان دادن به فضای امنیتی و ایمن سازی محیط کار نیز از دیگر خواسته‌های کارگران نفت و کل طبقه کارگر ایران است.
همکاران و همسرنوشتان در صنایع نفت و گاز؛
ما کارگران متشکل در اتحادیه آزاد کارگران ایران خود را بخشی از مبارزات پرشور و متحدانه شما میدانیم و در هر دوره از اعتراضات و اعتصابات‌تان با تمام توان در کنار شما بوده و خواهیم بود. به تک تک شما درود میفرستیم و اعلام میکنیم که شما به پرچمدار خواست و مطالبات طبقاتی کارگران ایران تبدیل شده‌اید. با عمل جمعی و قدرتمند خود، هم به خواست افزایش دستمزد خواهیم رسید و هم باید بساط شرکتهای مفتخور پیمانکاری و قرارداهای موقت را برچینیم.
ما و دیگر کارگران کشور قاطعانه از خواست و مبارزات‌تان حمایت خواهیم کرد.
زنده باد کارگران اعتصابی نفت
زنده باد همبستگی طبقاتی کارگران ایران
اتحادیه آزاد کارگران ایران- پنجم تیرماه ۱۴۰۰
*کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های آزاد کارگری ایران:اطلاعیه شماره 1
ما کارگران: از خواسته‌های کارگران اعتصابی حمایت میکنیم
کارگران نفت و پتروشیمی طی بیانیه‌ای در اعتراض به سطح نازل دستمزدها و اوضاع نامناسب و غیرانسانی محیط کار، عدم اجرای وعده‌های داده‌شده جهت افزایش دستمزدها و دیگر مزایای شغلی و تحمیل رنج وبی حقوقی از جانب مقاطعه‌کاران و پیمانکاران دست چندم بر شرایط کار وزندگی این کارگران غیرقابل‌تحمل و به‌دوراز شأن انسان امروزی است دست به اعتصاب زدند. و در بیانیه ای به طرح مطالبات و خواسته‌های خود پرداخته‌اند اعم مطالبات و خواسته‌های این کارگران به شرح زیر است
"مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد. مزدها باید به‌موقع پرداخت شوند. دست پیمانکاران باید از صنعت نفت کوتاه شود و قراردادهای کارگران به قرارداد مستقیم و دائم تبدیل و اخراج کارگران ممنوع شود. قوانین برده‌داری مناطق آزاد باید لغو شوند. استانداردهای بهداشتی، محیط زیستی و ایمنی محیط کار، خوابگاهها و سرویس‌های بهداشتی باید رعایت شوند. امنیتی سازی محیط‌های کار پایان یابد و حق تشکل، تجمع و اعتراض کارگران به رسمیت شناخته شود"
با گرانی روزافزون و دستمزدهای یک‌چهارم حداقل هزینه زندگی اعتصاب سراسر قریب‌الوقوع بود، که از مورخه ۲۹ خرداد رخ داد
پایین نگه‌داشتن حداقل دستمزدها به معنای افزایش سودهای افسانه‌ای سرمایه‌داران به شمار می‌رود. گرسنگی دادن به بیش از ۶۵ درصد جمعیت جامعه که شامل کارگران می‌باشد، مصداق نسل‌کشی آشکار است. تحمیل بی حقوقی مطلق به کارگران از طریق پایین نگه‌داشتن سطح دستمزدها، همچنین اوضاع نامناسب و غیراستاندارد محیط کار و محل زیست کارگران پروژه‌ای، ظلم مضاعفی است که بر این کارگران روا می‌دارند
کار طاقت‌فرسا در دمای بالا 50 درجه، دستمزد پایین و نبود خدمات متناسب با شرایط کاری وزندگی در خوابگاه‌های غیربهداشتی شایسته هیچ جانداری نیست. زندگی کارگران پروژه‌ای در عصر حاضر مانند برده‌داری تاریخ باستان است. ما کارگران اعلام می‌نمایم که چنین شرایط غیرانسانی غیرقابل‌تحمل است. همچنین ما کارگران خواهان تحقق فوری خواسته‌های همکاران اعتصابی خود هستیم و از همه این کارگران میخواهیم با متحد کردن صفوف و ایجادتشکل های کارگری متناسب با شرایط موجود تا تحقق مطالباتشان به اعتصاب خود ادامه بدهند
کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های آزاد کارگری ایران
جمعه چهارم تیرماه هزاروچهارصد
*اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران:از اعتصاب کارگران نفت پشتیبانی می کنیم
موج اعتصاب کارگران شرکت های پیمانی و پروژه ای در بخش های نفت، گاز و نیروگاهها همچنان در حال گسترش است. ابتدا در ۲۸ خرداد ماه کارگران رسمی نفت در پایانه نفتی خارک اعتصاب کردند. سپس در ۲۹ خرداد هنگامی که کارگران پیمانی نیروگاه بید خون، دست از کار کشیدند کارگران شاغل در دهها شرکت پیمانی به اعتصاب پیوستند؛ اعتصابی که هر روز دامنه دار تر می شود و جنبه سراسری به خود گرفته است.
افزایش دستمزدها و پرداخت به موقع آن، ایمن سازی محیط کار، تغییر در نوبت کار به صورت ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی، لغو قوانین برده داری مناطق ویژه اقتصادی و برچیدن شرکت های پیمانی - این دلالان نیروی کار انسانی- از جمله خواسته های کارگران اعتصابی است. پرداخت نشدن بخشی از دستمزد کارگران با وجود پایان یافتن مدت قرارداد و نیز کسر حق بیمه از دستمزد کارگران و عدم ارسال لیست بیمه‌ها به سازمان تامین اجتماعی، به روال عادی فعالیت شرکت های پیمانی تبدیل شده است.
کارگران ارکان ثالث، فصلی، ساعتی، پروژه‌ای و قرارداد مدت معین که با پیمانکاران مختلف کار میکنند، بطور گسترده در این اعتراض سراسری شرکت کرده اند . اعتصاب های جاری دومین اعتصاب سراسری کارگران نفت و گاز و نیروگاها بعد از اعتصاب مرداد ماه سال گذشته است. با این حال، مقامات حکومتی در مواجهه با این اعتصاب و اعتراض گسترده، غافل گیر شده اند. کمیسیون انرژی مجلس و دیگر مقامات حکومتی به دست پا افتاده اند و در حال سبک و سنگین کردن نوع واکنش رژیم جمهوری اسلامی به این اعتصاب هستند. سازمان دهندگان اعتصاب با هشیاری اعلام کرده اند که این اعتصاب، اخطار آنان به کارفرمایان و حکومت است و در صورت بر آورده نشدن خواسته های خود، به اعتصاب ۹ تیرماه که توسط کارگران رسمی نفت اعلام شده، خواهند پیوست و مطالبات خود را در همبستگی و مبارزه مشترک با آنان پیگیری خواهند کرد. در همین ارتباط شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت اعلام کرده است که دور تازه ای از اعتراضات به زودی آغاز خواهد شد. تا کنون تعدادی از تشکل های کارگری در ایران و در سطح بین اللملی و همچنین جمعی از معلمان، دانشجویان و خانواده های جان باختگان اعتراضات آبان ۹۸ و خانواده های جان باختگان سقوط هوایپمای اوکراینی از کارگران اعتصابی پشتیبانی کرده اند. انتظار می رود که این حمایت ها همچنان گسترش یابد.
ما همبستگی خود را با کارگران اعتصابی در شرکت های پیمانی نفت، گاز و نیروگاها اعلام می داریم، از خواست های به حق آنان پشتیبانی می کنیم و بنا به وظیفه خود از تشکل های بین المللی کارگری می خواهیم که از مبارزات کارگران نفت در ایران پشتیبانی کنند.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران
۲۶ ژوئن ۲۰۲۱
*سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه:
دریافت صدها امضاء از بازنشستگان، کارگران، معلمان و سایر اقشار جامعه در حمایت از آزادی بی‌قید و شرط کارگر بازنشسته زندانی اسماعیل گرامی
صدها امضاء از بازنشستگان، کارگران، معلمان و سایر اقشار جامعه در حمایت از آزادی بی‌قید و شرط اسماعیل گرامی، کارگر بازنشسته زندانی دریافت شده است که اسامی ۵۰۰ تن اول در زیر منتشر می‌شود همچنان در حال دریافت امضاء‌های جدید هستیم و به مرور منتشر خواهند شد.
اسماعیل گرامی، فعال بازنشسته زندانی را بی قید و شرط آزاد کنید
نزدیک به یک سال است که بازنشستگان برای دستیابی به مطالبات برحق خود، از جمله همسان‌سازی حقوق‌ها، سلسله تجمعاتی مسالمت‌آمیز را برگزار کرده‌اند. با این حال، طبق روال همیشگی، نهادهای امنیتی با بازداشت، احضار و پرونده‌سازی تلاش کرده‌اند تا مانع از برگزاری این تجمعات و حق خواهی و مطالبه گری بازنشستگان شوند.
اسماعیل گرامی یکی از بازنشستگانی است که در کنار دیگر همتایان خود خواهان احقاق حقوق بازنشستگان بوده و ۱۴ فروردین‌ماه توسط اطلاعات سپاه در خانه‌اش بازداشت شد. او به مدت ۴ روز مورد بازجویی اطلاعات سپاه قرار گرفت و پس از آن به زندان تهران بزرگ منتقل شد. این فعال بازنشسته پس از دو ماه بازداشت به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی وشرکت در تجمعات قانونی اعتراضی بازنشستگان به ۶ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و حدود دو میلیون تومان جریمه‌ی نقدی محکوم شد که درصورت تأیید در دادگاه تجدید نظر ۴ سال آن قابل اجرا خواهد بود. همه‌ی این بی‌عدالتی‌ها در حالی است که وی در این مدت بازداشت از حقوق قانونی خود بی‌بهره بوده و دادگاه وی بدون دسترسی به وکیل برگزار شده است.
ما امضاکنندگان این نامه با محکوم نمودن روند غیرقانونی بازداشت و دادگاه اسماعیل گرامی، خواهان آزادی بی‌قیدوشرط ایشان و تمامی بازنشستگان بازداشت‌شده هستیم.
با کلیک در لینک زیر متن را امضاء و از آزادی بی‌قید و شرط اسماعیل گرامی، کارگر بازنشسته زندانی حمایت کنید.
لینک مشاهده اسامی امضاء کننده
*تجمع اعتراضی دامداران کرمان نسبت به گرانی افسار گسیخته نهاده های دامی دولتی و آزاد ومقاومت دولت در برابر افزایش قیمت شیر مقابل استانداری
روز شنبه 5 تیر، دامداران کرمان برای انعکاس صدای اعتراضشان نسبت به گرانی افسار گسیخته نهاده های دامی دولتی و آزاد همچنین مقاومت دولت در برابر افزایش قیمت شیر مقابل استانداری اجتماع کردند.