دیروز 4 فوریه رفیق کمونیست عیسی جمشیدی پیشمرگ کومله و عضو حکا و یکی دیگر از فرماندهان نظامی پایان دهه پنجاه و دهه شصت در دو میدان جنگ با رژیم اسلامی و جنگ تحمیلی حزب دمکرات کردستان ایران، که ده ها عملیات را با جسارت و از خودگذشتگی کم نظیر پیرزومندانه فرماندهی نمود و در این عرصه بارها زخمی و جان سالم به در برده بود، و طی این چند دهه فعال عرصه کار کمونیستی و بمعنای واقعی کلمه یار صمیمی کارگران و فرو دستان بود، بر اثر بیماری برای همیشه قلبش از تپش باز ایستاد.
رفیق عیسی جدا از موقعیت طبقاتی و اجتماعی یک کارگر رنجدیده، با پیوستن به صفوف جنبش کمونیستی به عنصری آگاهتر به منافع طبقاتی و سیاسی تبدیل شد. به این اعتبار مبارزه علیه رژیم ایران از یکسو و از دیگر سو مبارزه در برابر دشمنان رنگا و رنگ جنبش کمونیستی و کارگری اعم از سازمان زحمتکشانیها که از جنبش کمونیستی رویگردان و به جنبش ناسیونایستی اسباب کشی کردند، از مهتدی تا علیزاده، از عیسی چنان کاراکتری مستحکم ساخته بود که تا واپسین دم حیات با روحیه خلل ناپذیر در برابر آنها ایستاد. طیفی از این نیروها بدنبال جانباختن رفیق عیسی به تکاپو افتاده و در ستایش این چهره کمونیستی اطلاعیه صادر کرده اند تا بزعم خود از فعالیتهای مشترک خود با عیسی جمشیدی ارج بنهند و یاد این کمونیست را پاس بدارند! این در حالیست که دو دهه بیشتر است بخشی از این طیف با انشعاب در تقابل با کمونیزم فعالند. سازمان زحمتکشان به رهبری مهتدی و ایلخانیزاده چندین بار در سالهای آغاز انشعاب نصف شب اردوگاه رفقای عیسی جشمیدی را به موشک آرپیجی و رگبار بیکیسی بستند. حتی به کودکان و انسانهای حزبی و غیر حزبی که در جوار اردوگاه «زرگویز» اسکان داشتند، رحم نکردند. و بخش دیگر این طیف هم بخاطر دارید طی سالهای اخیر به رهبری علیزاده در مقطع انشعابش از حکا و کومله نیز چه روشهای تهدید آمیز و تعرضها که علیه رفقای عیسی جمشیدی، حاضر در اردوگاه بکار نبستند. تیم علیزاده هم، رفقای کمونیست چهار دهه فعالیت مشترک عیسی جمشیدی را تهدید نمودند که حق ورود به اردوگاه را ندارند. آنها در اردوگاه ده ها همرزم فرمانده کار کشته دیگر، نظیر عیسی جمشیدی، رئوف پرستار را هم تحت انواع تهدید و فشار قرار دادند. کمونیستی که درست مثل عیسی جمشیدی تنها یک فرمانده نظامی مجرب در صفوف کومله و حکا نبوده، بلکه در میدان سیاسی، چه در میان مردم و چه در صفوف رفقای حزبی خود شخصیتی بسیار محبوب و جاافتاده و قابل اتکاء بوده و هستند. این جریانات از یاد برده اند، تعرض به رفقای حکا در اردوگاه، تعرض به رفیق عیسی با این پیشینه درخشان هم بوده، که اکنون متظاهرانه در مورد آن به ثناگویی افتاده اند. بدون تردید عیسی جمشیدی هم اگر در ایندوره در ادوگاه بود، برخورد این متارکه کنندگان از کمونیزم متمایزتر از برخورد به سایر رفقایش نبود.
تا جائیکه ابراز همدردی با خانواده و رفقای همرزم کمونیست جان باخته توام با ریا، عوامفریبی و مصادره تاریخ مبارزه کمونیستی نباشد، بخودی خود نه تنها ایرادی در آن نیست بلکه موجب تسلی خاطر آنها و بیانگر جایگاه والای انسانی، و نفوذ توده ایشان نیز هست. اما کسی هست نداند، فحوای اطلاعیه های این طیف ناسیونالیست چقدر هدفمند و ریاکارانه همدردی خود را با خانواده ایشان و همسنگرانش ابراز نموده اند، وقتیکه عضویت رفیق عیسی در حکا و فعالیت در جنبش کمونیستی را مصادره و قلم گرفته اند. جریاناتی که تا دیروز سایه کمونیستهای نظیر عیسی و همسنگرانش را با تیر می زدند، امروز اشک تمیساح می ریزند و در وصف ایشان قلمفرسایی میکنند. شما جریانات نان به نرخ روز خور از جعل تاریخ کم آوردید، اکنون ریاکارانه به صرافت این افتاده اید تلاش چند دهه انسانها را هم مصادره کنید. شرمتان باد هر چند شرم حسی انقلابیست و شما فاقد آن هستید!
یاد رفیق کمونیست عیسی جمشیدی را با ادامه راه سرخش ارج بداریم!
ناصر بابامیری
05.02.2023