خالد حاج محمدی: ۱۶ آذر و دوره نوین مبارزه دانشجویی

اعتراضات دانشجویی در ۱۶ آذر و گرامیداشت روز دانشجو و مبارزات نسل جوان برای آزادی و علیه اختناق سیاسی، امسال رنگ این تحولات را بر خود داشت. ۱۶ آذر مهر جنبشی را خورد كه از مراكز كارگری تا میادین و محلات شهرها، از دانشگاه و نسل جوان دختر و پسر تا همه مراكز اداری و خدماتی با پرچم عدالت اجتماعی، آزادی زن و آزادی های وسیع سیاسی و زندگی بهتر و سرنگونی جمهوری اسلامی به میدان آمد. جنبشی كه در دل حاكمیت و صف ارتجاع ترس و نگرانی را ایجاد كرد و نوید تحولاتی انسانی به مردم آزادیخواه در ایران و منطقه و جهان بخشید. جنبشی كه در حدود سه ماه گذشته در جنگی سراسری برای سرنگونی جمهوری اسلامی با پرچم آزادی زن و آزادی و رفاه عمومی سیمای جامعه را متحول كرده است. جنبشی كه علاوه بر ایران در كل خاورمیانه و جهان امید به رهایی زن و امید به تحولات انقلابی و از پایین را در قلبها كاشت.
جمهوری اسلامی تلاش كرد با تهدید، ارعاب و بسیج همه جانبه نیروهای مسلح، اطلاعاتی، لباس شخصی و گارد ویژه و نیروهای حراست و ... همه دانشگاههای ایران را به پادگان تبدیل كند، بخشا تلاش كرد دانشگاهها تعطیل و از تجمعات ۱۶ آذر خود را خلاص كند. بعلاوه آدم ربایی و دستگیری دانشجویان و انقلابیون بطور شبانه و با ریختن به منازل آنها برای ممانعت از تجمعات و ایجاد ترس و رعب انجام گرفت. در نتیجه این اقدامات و دستگیری های وسیع این دوره زندانهای جمهوری اسلامی به محل هزاران انسان شرافتمند، آزادیخواه و برابری طلب تبدیل شد. وحوش حاكم و شكنجه گران و آدم كشهای آنها در زندانها هم به شكنجه جسمی و روحی زندانیان پرداختند و همه مرزهای جنایت و توحش را در نوردیدند كه تجاوز به دختران زندانی تنها یكی از فجایعی است كه مرتكب شدند. با این وصف در سراسر ایران و در بسیاری از دانشگاهها شاهد انواع تجمعات دانشجویی بودیم كه در بخش عمده آنها با دخالت نیروهای حاكمیت و بستن در دانشگاهها، حمله به تجمعات دانشجویان، به كشمكش و زدوخورد كشیده شد. علاوه بر دانشگاهها ۱۶ آذر امسال در بسیاری از شهرهای ایران از جمله تهران، سنندج، شیراز، اصفهان، مازندران و... شاهد تجمعات مختلف علیه حاكمیت بودیم.
در بسیاری از دانشگاهها، نهادهای دانشجویی و شبكه و جمعهای آنها قبل از ۱۶ آذر با بیانیه و فراخوانهای خود به استقبال روز دانشجو رفتند و در بسیاری از این بیانه ها و در شعار و سخنرانی هایی كه به این مناسبت انجام گرفت یاد جانباختگان دانشجویی چه در زمان حكومت پهلوی و چه جمهوری اسلامی و یاد همه جانباختگان اعتراضات اخیر گرامی داشته شد. شعارهای تجمعات روز دانشجو بیان خواست و مطالبات نسل جوان و آگاه طبقه كارگر و محرومان جامعه از صحن دانشگاه بود. بخشی از شعارها كه در تجمعات دانشجویی سر داده شد از جمله عبارتند از: "نافرمانی، کنش‌گری، پیکار تا برابری"، "مقاومت زندگیست، رهایی از بندگیست"، "دانشجو کارگر اتحاد اتحاد"، "فرزند کارگرانیم کنارشان می‌مانیم"، "دانشجوی زندانی آزاد باید گردد"، "نان کار آزادی، پوشش اختیاری"، از ۳۲ تا امروز نبرد ما خونین بود"،"هیز تویی هرزه تویی، زن آزاده منم"، "وعده‌هاشون سرابه جوابش انقلابه"، و...
امسال حاكمیت تلاش كرد علاوه بر تهدیدها، مقامات حكومتی را به بعضی از دانشگاهها بفرستد تا به قول خودشان رابطه نسل جوان و دانشگاه با نظام را برقرار كنند. این اقدام همراه بود با وعده هایی كه بعد از ۸۰ روز اعتراض سراسری و برای آرام كردن فضا مبنی بر یكسری "اصلاحات" به مردم ایران و به نسل جوان از جمله در دانشگاهها دادند. علیرغم فضای پادگانی و امنیتی در دانشگاههایی كه مقامات حكومتی به آنها روانه شدند، اما دانشجویان دست رد بر سینه آنها به عنوان قاتل و عوامل فقر و بی حقوقی و استبداد زدند. دانشجویان در شعارهای خود اعلام كردند كه وعده های حكومت ریاكاری و كذب است. اعلام كردند حاكمیت قبل از هر كاری و به عنوان حسن نیت باید همه دانشجویان در بند و همه زندانیان و از جمله هزاران نفری كه در این مدت دستگیر شده اند را آزاد كند، باید نیروهای امنیتی و اطلاعاتی را از دانشگاه و محل كار و زندگی خارج كند، باید برابری زن و آزادی پوشش را برسمیت بشناسد، باید آزادی های سیاسی، آزادی تجمع و تشكل را رسما قبول كند، باید به استبداد سیاسی و دستگیری و آدم ربایی پایان دهد تا بتوان در مورد بحث و گفتگو با مقامات آنها تصمیم گرفت. آنها در همه این تجمعات اعلام كردند كه دانشگاه كماكان میدان ایستادگی و مقاومت، میدان مبارزه برای رفاه و آزادی و برابری است.
این حقایق و آنچه در ۱۶ آذر امسال شاهدش بودیم مهر دوره ای نوین از جنبش دانشجویی را بر خود دارد. دوره ای كه همه نهادهای حكومتی و تشكلات دولتی عمرشان به سر رسیده است. دوره این كه نسل جوان رادیكال، انقلابی و آزادیخواه در میدان اند و اعتراضات دانشجویی را رهبری و هدایت میكنند. دوره ای كه میدان سیاست چه در جامعه و چه در دانشگاه بر مرتجعین و جریانات حكومتی، لیبرال، ناسیونالیست و الترا راست از طرف پایین جامعه بسته است. اكنون دوره دانشجویان سوسیالیست و عرض اندام آنها، دوره همه كسانی است كه كل آزادی، كل برابری، برابری كامل زن و مرد و حق همگان در استفاده از نعمات جامعه را میخواهند. دانشگاه یك سنگر مهم در این میدان است.
بی تردید تجارب گذشته جنبش دانشجویی از دوره حاكمیت پهلوی تا جمهوری اسلامی، از دوره عروج دانشجویان آزادیخواه و برابری تا امروز و خصوصا جدال سه ماه اخیر كه به وسعت ایران و بعد از قتل مهسا امینی در جریان است، نیاز به اتحاد نسل جوان آزادیخواه در دانشگاهها را بر جسته تر نشان داده است. در همین دوره سه ماهه دانشگاههای ایران از دانشگاه الزهرا، تا امیر كبیر و شریف و علامه و تا دانشگاه سوره و دهها دانشگاه دیگر در شهرهای مختلف ایران، شاهد اتحادی جدی و قابل ستایش در میان نسل جوان آزادیخواه بوده ایم. در این دوره شبكه های جوانان آزادیخواه، محافل، جمعها و نهادهای دانشجویی به هم وصل شدند و زنجیره ای از اتحاد را به نمایش گذاشتند. در این دوره دانشگاه به عنوان یكی از سنگرهای جنبش آزادیخواهانه مردم ایران به طبقه كارگر، به زنان و مردم آزادیخواه در شهرها و محلات و تجمعات آنها وصل شد و متحد ماند. بی تردید این تلاشهای ستودنی ادامه خواهد یافت و سنگر دانشگاه به عنوان یك میدان جدی برای جنبش حق طلبانه طبقه كارگر، برای جنبش حق زن و برای جنبش آزادیخواهانه مردم ایران باقی خواهد ماند.
در این دوره جدید در سراسر ایران انقلابیون راستین طبقه كارگر، كمونیستها و برابری طلبان، از مراكز كارگری تا محلات شهرها و از دانشگاه تا ادارات و بیمارستانها و… منشا اتحاد و سازمانیابی مردم در نهادها و تشكلات خود خواهند بود. پیروزی های این دوره جنبش آزادیخواهانه مردم در ایران كه حاكمیت تلاش دارد گوشه ای از آن را به عنوان اصلاحات و رفرم به ما بفروشد، دستاوردهایی است كه به جمهوری اسلامی تحمیل شده است و بعلاوه سنگرهایی است كه جنبش ما در همه جا فتح كرده است. ما بر سكوی پیروزی های تاكنونی برای پیشروی های جدی و بزرگتر می ایستیم و نیروی خود را متحد تر میكنیم. دانشگاه و نسل انقلابیون جوان، گردانی جدی از صف جنبش آزادیخواهانه ما برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی خواهد بود.